Faktura tylko do paragonu z NIP-em i faktura uproszczona

Rok 2020 przyniósł wiele zmian, również w zakresie  wystawiania faktur VAT.  Od 01 stycznia, w przypadku sprzedaży zarejestrowanej na kasie fiskalnej, sprzedawca może wystawić fakturę na rzecz nabywcy, który posługuje się numerem identyfikującym tylko w przypadku, gdy będzie się on znajdować się na paragonie dokumentującym dokonaną sprzedaż. Jednocześnie wskazać trzeba, że zgodnie z przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług (VAT), paragon opiewający na kwotę do 450 złotych (100 euro, jeśli sprzedaż zostanie udokumentowana w tej walucie), może być uznany za fakturę uproszczoną. Musi jedynie zawierać numer identyfikujący nabywcę. Faktura uproszczona jest równoważna ze zwykłą. Oznacza to, że może stać się podstawą ujęcia udokumentowanego nią wydatku w kosztach podatkowych i nie ma konieczności występowania do sprzedawcy o wystawienie zwykłej faktury. Faktura uproszczona ma ułatwić rozliczenia między przedsiębiorcami przez ograniczenie ilości danych, które muszą być w niej zawarte. Ustawodawca określił dane, które obowiązkowo musi zawierać faktura uproszczona. Należą do nich: data wystawienia, kolejny numer, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę, NIP sprzedawcy, NIP nabywcy, nazwa (rodzaj) towaru lub usługi, data sprzedaży, kwota należności ogółem, kwota wszelkich opustów, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, dane pozwalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek (jeśli nie zawiera danych wymienionych w art. 106e ust. 1 pkt 8-9, 11-14 ustawy o VAT). Jednak nie do każdej transakcji można uzyskać fakturę uproszczoną. Ustawodawca wskazuje, że do transakcji wyłączonych spod tego reżimu należą m.in.: sprzedaż wysyłkowa (z i na terytorium kraju), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla których osobą zobowiązaną do zapłaty podatku jest nabywca towaru lub usługobiorca.