Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
wtorek, 8 października 2024 07:04
Reklama

Patroni żoliborskich ulic #1 - Józef Hauke-Bosak

Dotychczas o patronach ulic pisaliśmy w Gazecie Bielan, gdzie powstało już kilkanaście artykułów. W ostatnim czasie seria patroni ulic zadebiutowała na Woli, a teraz także na Żoliborzu. W pierwszym odcinku zaczynamy od patrona jednej z uliczek Żoliborza Oficerskiego - Józefa Haukego-Bosaka.
Patroni żoliborskich ulic #1 - Józef Hauke-Bosak

Źródło: Google Maps

Jedna z ważniejszych uliczek Żoliborza Oficerskiego oficjalnie nazywająca się ul. Hauke-Bosaka, przez wielu mieszkańców nazywana także ul. Haukego-Bosaka. Ta druga wersja jest poprawna językowo, lecz w nazewnictwie miejskim funkcjonuje niestety ta pierwsza.

Józef Ludwik Hauke ps. Bosak od rodzinnego herbu Bosak (1834-1871) - hrabia, generał broni i dowódca sił zbrojnych województw krakowskiego i sandomierskiego w powstaniu styczniowym. Uczestnik wojny francusko-pruskiej (1870-1871).

Dzieciństwo i kariera wojskowa

Józef Hauke-Bosak urodził się w Petersburgu w 1834 roku i tam wychowywany w całkowitej izolacji od środowiska polskiego, poddany procesowi wynarodowienia, miał przed sobą otwartą drogę kariery wojskowej: Korpus Paziów, Korpus Kadetów, Wyższa Akademia Wojskowa. 
Jako oficer armii carskiej pełnił służbę dyplomatyczną (Paryż, Warszawa), później walczył na froncie kaukaskim, gdzie uzyskał przydomek „lwa Kaukazu”. Dzięki polskim kuzynom w Warszawie poznał gorzką prawdę o swoim pochodzeniu (ród Hauke wywodził się z Flandrii i dotarł przez Moguncję do Polski w końcu XVIII wieku). Jego rodzina pochodziła z Flamandii, ale od trzech pokoleń zamieszkiwała ziemie polskie. Haukowie byli spowinowaceni z Battenbergami, od których pochodził małżonek Królowej Elżbiety II - Książę Filip. Józef Hauke-Bosak świadomie wybrał swoją narodowość – dobrowolnie wybrał los Polaka – obywatela drugiej kategorii w Imperium Romanowych. Spolszczył rodowe nazwisko „Haucke” na „Hauke” dodając przydomek „Bosak”, co miało odzwierciedlenie w herbie Hauków przedstawiającym lwa trzymającego w łapach drzewce bosaka.

Powstanie styczniowe

Po wybuchu powstania styczniowego, Józef Hauke-Bosak  oddał się do dyspozycji Rządu Narodowego, który do służby czynnej powołał go we wrześniu 1863 roku. Został naczelnikiem wojennym województwa krakowskiego i sandomierskiego w stopniu generała. Czynna natura gen. Bosaka sprawiła, że w Górach Świętokrzyskich podporządkował sobie oddziały Chmieleńskiego, Rębajły, Rudowskiego i Czachowskiego. Prowadził walkę na czele ostatniego większego zgrupowania sił powstańczych – II Korpusu liczącego ponad 5 tysięcy powstańców, aż do tragicznej klęski w bitwie opatowskiej 21 lutego 1864r. Był jedynym generałem, wyższym dowódcą, który dotrwał do kwietnia 1864 roku. 19 kwietnia 1864 roku zakończyła się dramatyczna walka, której symbolem był Józef Hauke-Bosak. 20 kwietnia z wiarą w przyszłość ojczyzny udał się na emigrację.

Śmierć na przedpolach Dijon

W roku 1870 Józef Hauke-Bosak zaciągnął się jako ochotnik do republikańskiej armii francuskiej w wojnie z Prusami. Dowodził brygadą piechoty w „Armii Wogezów” Józefa Garibaldiego. Walczył w ten sposób z jednym z zaborców Polski. Broniąc miasta Dijon przed wojskami pruskimi, poległ na jego przedpolach jako bohater 21 stycznia 1871 r. mając zaledwie 37 lat.

 


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
PRZECZYTAJ
zachmurzenie duże

Temperatura: 9°CMiasto: Warszawa

Ciśnienie: 1011 hPa
Wiatr: 14 km/h