W tym artykule przeczytasz między innymi o:
- patronie placu
- ciekawostkach z jego życia
Thomas Woodrow Wilson (ur. 28 grudnia 1856 w Staunton, zm. 3 lutego 1924 w Waszyngtonie) – 28. prezydent Stanów Zjednoczonych (1913–1921).
Dzieciństwo i młodość
Według dokumentacji, Thomas Woodrow Wilson urodził się 28 grudnia 1856 w Staunton, jednak egzemplarz Nowego Testamentu, w którym rodzina notowała ważne dane, twierdzi że przyszedł na świat trzy dni po Bożym Narodzeniu o 12 i 3/4, więc od trzech kwadransów był już 29 grudnia. Jego rodzicami byli Joseph Ruggles Wilson i Jessie Janet Woodrow. Ojciec przyszłego prezydenta był nauczycielem, a następnie pastorem prezbiteriańskim, natomiast matka była córką pastora. Początkowo Wilsonowie mieszkali w Georgii, a następnie przenieśli się do Columbii. W 1873 rozpoczął edukację w Davidson College w Piedmont, a dwa lata później w College of New Jersey w Princeton. W czerwcu 1879 ukończył naukę w Princeton, a w październiku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wirginii. Ze względu na słaby stan zdrowia przerwał naukę, dokończył ją zaocznie i uzyskał dyplom 30 czerwca 1881.
Kariera naukowa
Praktykując prawo w Atlancie, w 1883 Wilson postanowił rozpocząć studia podyplomowe na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, które zwieńczył doktoratem w 1886. Rok wcześniej opublikował dysertację „Kongresowy rząd” (Congressional Government), w której postulował wprowadzenie brytyjskiego systemu parlamentarnego, który desygnuje premiera. Uważał także, że urząd prezydenta powinien pełnić jedynie rolę reprezentacyjną. W latach 1885–1888 wykładał prawo konstytucyjne na Bryn Mawr College, a w latach 1888–1890 na Uniwersytecie Wesleyańskim w Middletown. W 1890 otrzymał profesurę w College of New Jersey (w 1896 przemianowanym na uniwersytet) i wykładał tam przez 12 lat, trzykrotnie odmawiając posady rektora Uniwersytetu Wirginii. W 1902 został rektorem w Princeton i pełnił tę funkcję do 1910.
Kariera polityczna
Po rezygnacji z funkcji rektora Wilson zainteresował się polityką i zaczął działać w Partii Demokratycznej. Już w 1908 był przymierzany do nominacji prezydenckiej, ale przegrał wówczas z Williamem Bryanem. W czasie prezydentury Tafta krytykował działania rządu republikańskiego, zwłaszcza za protekcjonistyczne taryfy celne. W 1910 wystartował w wyborach na gubernatora New Jersey i wybory wygrał ze znaczną różnicą głosów. Funkcję tę pełnił od stycznia 1911 do marca 1913.
Ponieważ miał wysokie poparcie społeczne, Wilson stał się naturalnym kandydatem w wyborach prezydenckich w 1912 roku. Jego głównym rywalem był spiker Izby Reprezentantów, Champ Clark. Na konwencji demokratów, która odbyła się na przełomie czerwca i lipca 1912 w Baltimore, przez 29 głosowań pierwsze miejsce zajmował Clark, nie uzyskując jednak wymaganej większości. Od 30. głosowania zaczął wygrywać Wilson, któremu ostatecznie udało się osiągnąć wymaganą większość do uzyskania nominacji w 46. głosowaniu. Kandydatem na wiceprezydenta został Thomas Marshall. Jego głównymi rywalami byli: urzędujący prezydent William Taft z Partii Republikańskiej i były prezydent Theodore Roosevelt z Partii Postępowej. W wyborach powszechnych Wilson uzyskał ponad 6 milionów głosów i zwyciężył w głosowaniu elektorskim, uzyskując 435 głosów, wobec 88 głosów dla Roosevelta i 8 dla Tafta. Wilson został zaprzysiężony 4 marca 1913 przez prezesa Sądu Najwyższego Edwarda White’a.
Życie prywatne
Woodrow Wilson poślubił Ellen Louise Axson w czerwcu 1885. Mieli razem troje dzieci. Po śmierci pierwszej żony, 6 sierpnia 1914, Wilson ożenił się powtórnie. Drugi związek zawarł z wdową Edith Bolling Galt, 18 grudnia 1915.
Po zakończeniu prezydentury Wilson nie udzielał się publicznie i zamieszkał w Waszyngtonie. 25 września 1919, w czasie podróży po kraju, Wilson doznał wylewu. 2 października, po powrocie do Waszyngtonu, nastąpił drugi udar, który spowodował częściowy paraliż. Przez następne siedem miesięcy pozostał w Białym Domu, nie uczestnicząc w życiu politycznym. Zmarł 3 lutego 1924 roku. Został pochowany w Katedrze Narodowej w Waszyngtonie.
Napisz komentarz
Komentarze